عصاره خار مریم – سیلیمارین

Silybummarianum نام‌های رایج دیگری نیز دارد که عبارتند از: Cardus marianus، خار مریم، خار مریم، خار مریم، خار مریم مقدس، خار مریم مقدس، خار مریم مدیترانه‌ای، خار رنگارنگ و خار اسکاتلندی. این گونه گیاهی یک ساله از خانواده As teraceae است. این خار نسبتا معمولی دارای گل های قرمز تا بنفش و برگ های سبز کم رنگ براق با رگه های سفید است. در اصل بومی اروپای جنوبی تا آسیا بود، اکنون در سراسر جهان یافت می شود. قسمت های دارویی این گیاه دانه های رسیده است.

خار شیر به عنوان غذا نیز شناخته شده است. در حدود قرن شانزدهم، خار مریم بسیار رایج شد و تقریباً تمام قسمت های آن خورده می شد. ریشه ها را می توان به صورت خام یا آب پز و کره یا نیم پز و برشته مصرف کرد. شاخه های جوان را در بهار می توان تا ریشه قطع کرد و آب پز و کره زد. براکت های خاردار سر گل در گذشته مانند کنگر کره ای خورده می شدند و ساقه ها را (پس از پوست کندن) می توان یک شب خیس کرد تا تلخی آن از بین برود و سپس خورش شود. برگ‌ها را می‌توان از خاردار کوتاه کرد و آب پز کرد و جایگزین اسفناج کرد و یا می‌توان آن‌ها را به‌صورت خام به سالاد اضافه کرد.