اوریدین | 58-96-8

یوریدین یک نوکلئوزید پیریمیدین است که به عنوان یک بلوک ساختمانی اساسی برای RNA (ریبونوکلئیک اسید)، یکی از دو نوع اصلی اسیدهای نوکلئیک ضروری برای ذخیره و انتقال اطلاعات ژنتیکی در سلول ها عمل می کند.

ساختار شیمیایی: اوریدین شامل اوراسیل پایه پیریمیدین است که از طریق یک پیوند گلیکوزیدی β-N1 به ریبوز قند پنج کربنی متصل شده است.

نقش بیولوژیکی:

بلوک ساختمانی RNA: یوریدین جزء حیاتی RNA است، جایی که ستون فقرات مولکول های RNA را در کنار سایر نوکلئوزیدها مانند آدنوزین، گوانوزین و سیتیدین تشکیل می دهد.

RNA پیام رسان (mRNA): در mRNA، بقایای یوریدین اطلاعات ژنتیکی را در طول رونویسی رمزگذاری می کند و دستورالعمل ها را از DNA به ماشین سنتز پروتئین در سلول منتقل می کند.

RNA انتقالی (tRNA): اوریدین همچنین در مولکول‌های intRNA وجود دارد، جایی که با شناسایی کدون‌های خاص و رساندن اسیدهای آمینه مربوطه به ریبوزوم در فرآیند ترجمه شرکت می‌کند.

متابولیسم: یوریدین را می توان به صورت نو در سلول ها سنتز کرد یا از منابع غذایی به دست آورد. از طریق تبدیل آنزیمی اورتیدین مونوفسفات (OMP) یا یوریدین مونوفسفات (UMP) در مسیر بیوسنتز پیریمیدین تولید می شود.

اهمیت فیزیولوژیکی:

پیش ساز انتقال دهنده عصبی: اوریدین در عملکرد و رشد مغز نقش دارد. این یک پیش ساز برای سنتز فسفولیپیدهای مغز از جمله فسفاتیدیل کولین است که برای یکپارچگی غشای عصبی و سیگنال دهی انتقال دهنده های عصبی ضروری است.

اثرات محافظت عصبی: اوریدین به دلیل خواص بالقوه محافظت عصبی و توانایی آن در افزایش عملکرد سیناپسی و انعطاف پذیری عصبی مورد مطالعه قرار گرفته است.

پتانسیل درمانی:

اوریدین و مشتقات آن برای کاربردهای درمانی بالقوه در اختلالات عصبی، از جمله بیماری آلزایمر و اختلالات خلقی مورد بررسی قرار گرفته اند.

مکمل اوریدین به عنوان یک استراتژی برای حمایت از عملکرد شناختی و کاهش علائم مرتبط با بیماری های عصبی مورد بررسی قرار گرفته است.

منابع غذایی: اوریدین به طور طبیعی در غذاهای مختلف از جمله گوشت، ماهی، سبزیجات و محصولات لبنی یافت می شود.