سدیم ساخارین | 6155-57-3

ساخارین سدیم اولین بار در سال 1879 توسط کنستانتین فالبرگ، شیمیدانی که روی مشتقات قطران زغال سنگ در ساخارین سدیم دانشگاه جان هاپکینز کار می کرد، تولید شد.

او در طول تحقیقات خود به طور تصادفی ساخارین سدیم را با طعم بسیار شیرین کشف کرد. در سال 1884، فالبرگ برای ثبت اختراع در چندین کشور درخواست کرد و روش های تولید این ماده شیمیایی را که او آن را ساخارین نامید توصیف کرد.

این کریستال سفید یا قدرتی با شیرینی بدبو یا کمی است که به راحتی در آب حل می شود.

شیرینی آن حدود 500 برابر شیرین تر از شکر است.

از نظر خواص شیمیایی، بدون تخمیر و تغییر رنگ پایدار است.

برای استفاده به عنوان یک شیرین کننده، طعم آن کمی تلخ است. به طور معمول توصیه می شود که همراه با سایر شیرین کننده ها یا تنظیم کننده های اسیدیته استفاده شود که می تواند طعم تلخ را به خوبی پوشش دهد.

در میان تمام شیرین کننده های موجود در بازار فعلی، ساخارین سدیم کمترین هزینه واحد محاسبه شده بر حسب واحد شیرینی را دارد.

تا کنون، پس از بیش از 100 سال استفاده در زمینه مواد غذایی، ساخارین سدیم ثابت شده است که برای مصرف انسان در حد مناسب خود بی خطر است.

سدیم ساخارین تنها در طول جنگ جهانی اول با کمبود قند رواج پیدا کرد، حتی اگر سدیم ساخارین اندکی پس از کشف ساخارین سدیم به عنوان شیرین کننده های غذایی در دسترس عموم قرار گرفت. ساخارین سدیم در دهه های 1960 و 1970 حتی محبوبیت بیشتری پیدا کرد. رژیم گیرندگان سدیم ساخارین به عنوان ساخارین سدیم یک شیرین کننده بدون کالری و کلسترال است. ساخارین سدیم معمولاً در رستوران ها و فروشگاه های مواد غذایی در کیسه های صورتی رنگ با نام تجاری محبوب «SweetN Low» یافت می شود. تعدادی از نوشیدنی ها ساخارین سدیم شیرین شده هستند که محبوب ترین آنها کوکاکولا است که در سال 1963 به عنوان نوشابه کولا رژیمی معرفی شد.