بی کربنات سدیم | 144-55-8

بی کربنات سدیم اساساً یک ترکیب شیمیایی است که اغلب به نام‌های جوش شیرین، جوش شیرین، جوش شیرین و بی کربنات سودا نیز شناخته می‌شود. دانشجویان علوم و شیمی بی کربنات سدیم را نیز بی کربنات سدیم، بی کربوهید سودا نامیده اند. گاهی اوقات به سادگی به عنوان بی کربوهیدرات نیز شناخته می شود. نام لاتین بی کربنات سدیم Saleratus است که به معنی نمک هوادهی است. بی کربنات سدیم جزء ماده معدنی ناترون است که به نام ناکولیت نیز شناخته می شود که معمولاً در چشمه های معدنی یافت می شود که تنها منبع طبیعی بی کربنات سدیم است.

کاربردهای آشپزی: گاهی اوقات از بی کربنات سدیم برای پختن سبزیجات برای نرم تر کردن آنها استفاده می شد، اگرچه این از مد افتاده است، زیرا اکثر مردم اکنون سبزیجات سفت تری را که حاوی مواد مغذی بیشتری هستند ترجیح می دهند. با این حال، هنوز هم در غذاهای آسیایی برای نرم کردن گوشت استفاده می شود. جوش شیرین ممکن است با اسیدهای موجود در غذا از جمله ویتامین C (اسید ال اسکوربیک) واکنش نشان دهد. همچنین در نان‌سازی‌ها مانند غذاهای سرخ‌شده برای افزایش تردی استفاده می‌شود. تجزیه حرارتی باعث می شود که بی کربنات سدیم به تنهایی به عنوان یک عامل افزایش دهنده با آزاد کردن دی اکسید کربن در دمای پخت عمل کند. تولید دی اکسید کربن در دمای بالای 80 درجه سانتیگراد شروع می شود. مخلوط کیک ها با استفاده از این روش می تواند قبل از پخت بدون هیچ گونه انتشار زودهنگام دی اکسید کربن بماند.

مصارف پزشکی: بی کربنات سدیم در محلول آبی به عنوان یک آنتی اسید به صورت خوراکی برای درمان سوء هاضمه اسیدی و سوزش سر دل استفاده می شود. همچنین ممکن است به شکل خوراکی برای درمان اشکال مزمن اسیدوز متابولیک مانند نارسایی مزمن کلیه و اسیدوز توبولار کلیوی استفاده شود. بی کربنات سدیم همچنین ممکن است در قلیایی شدن ادرار برای درمان مصرف بیش از حد آسپرین و سنگ کلیه با اسید اوریک مفید باشد. به عنوان یک ماده دارویی در گریپ واتر برای نوزادان استفاده می شود.