اتیل استات | 141-78-6

1. اتیل استات به راحتی هیدرولیز می شود و همچنین به تدریج هیدرولیز می شود تا اسید استیک و اتانول در حضور آب در دمای اتاق تشکیل شود. افزودن مقادیر کمی اسید یا باز می تواند واکنش هیدرولیز را افزایش دهد. اتیل استات همچنین می تواند تحت الکلیز، آمونولیز، تبادل استر، احیا و سایر واکنش های رایج استرهای عمومی قرار گیرد. خود به خود در حضور فلز سدیم متراکم می شود و 3-هیدروکسی-2-بوتانون یا اتیل استواستات را تشکیل می دهد. با معرف گریگنارد واکنش داده و کتون تشکیل می دهد و واکنش بعدی الکل سوم را ایجاد می کند. اتیل استات در برابر حرارت نسبتاً پایدار است و هنگامی که در دمای 290 درجه سانتیگراد به مدت 8-10 ساعت گرم می شود بدون تغییر باقی می ماند. با عبور از لوله آهنی داغ به اتیلن و اسید استیک، از طریق پودر روی که تا دمای 300 تا 350 درجه سانتیگراد گرم می شود به هیدروژن، مونوکسید کربن، دی اکسید کربن، استون و اتیلن تجزیه می شود و از طریق آن به آب، اتیلن، دی اکسید کربن و استون تبدیل می شود. اکسید آلومینیوم خشک شده در دمای 360 درجه سانتیگراد. اتیل استات با تابش فرابنفش تجزیه می شود و 55 درصد مونوکسید کربن، 14 درصد دی اکسید کربن و 31 درصد هیدروژن یا متان تولید می کند که گازهای قابل اشتعال هستند. در واکنش با ازن استالدهید و اسید استیک تولید می شود. هالیدهای هیدروژن گازی با اتیل استات واکنش داده و اتیل هالید و اسید استیک را تشکیل می دهند. هیدروژن یدید واکنش پذیرترین است، در حالی که هیدروژن کلرید برای تجزیه در دمای اتاق نیاز به فشار دارد و با پنتاکلرید فسفر تا دمای 150 درجه سانتیگراد گرم می شود تا کلرواتان و استیل کلرید تشکیل شود. اتیل استات کمپلکس های کریستالی مختلفی را با نمک های فلزی تشکیل می دهد. این کمپلکس ها در اتانول بی آب محلول هستند اما در اتیل استات حل نمی شوند و به راحتی در آب هیدرولیز می شوند.

2.Stability: پایدار

3.مواد ممنوعه: اکسیدان های قوی، قلیایی ها، اسیدها

4.خطر پلیمریزاسیون: غیر پلیمریزاسیون