سیتیدین | 65-46-3

سیتیدین یک مولکول نوکلئوزیدی است که از نوکلئوباز سیتوزین متصل به قند ریبوز تشکیل شده است. این یکی از بلوک های سازنده RNA (ریبونوکلئیک اسید) است و نقش اساسی در متابولیسم سلولی و سنتز اسید نوکلئیک دارد.

ساختار شیمیایی: سیتیدین متشکل از پیریمیدین نوکلئوباز سیتوزین است که از طریق پیوند β-N1-گلیکوزیدی به ریبوز قند پنج کربنه متصل شده است.

نقش بیولوژیکی: سیتیدین جزء اساسی RNA است، جایی که به عنوان یکی از چهار نوکلئوزید مورد استفاده در ساخت رشته های RNA در طول رونویسی عمل می کند. سیتیدین علاوه بر نقشی که در سنتز RNA دارد، در مسیرهای متابولیکی مختلف از جمله بیوسنتز فسفولیپیدها و تنظیم بیان ژن نیز شرکت می کند.

متابولیسم: در داخل سلول ها، سیتیدین را می توان فسفریله کرد تا سیتیدین مونوفسفات (CMP)، سیتیدین دی فسفات (CDP) و سیتیدین تری فسفات (CTP) را که واسطه های حیاتی در بیوسنتز اسید نوکلئیک و سایر فرآیندهای بیوشیمیایی هستند، تشکیل دهد.

منابع غذایی: سیتیدین به طور طبیعی در بسیاری از غذاها از جمله گوشت، ماهی، محصولات لبنی و برخی سبزیجات یافت می شود. همچنین می توان آن را از طریق رژیم غذایی به شکل نوکلئوتیدهای حاوی سیتیدین و اسیدهای نوکلئیک به دست آورد.

پتانسیل درمانی: سیتیدین و مشتقات آن برای کاربردهای درمانی بالقوه آنها در شرایط پزشکی مختلف، از جمله اختلالات عصبی، سرطان و عفونت های ویروسی مورد بررسی قرار گرفته اند. به عنوان مثال، آنالوگ های سیتیدین مانند سیتارابین در شیمی درمانی برای درمان انواع خاصی از سرطان خون و لنفوم استفاده می شود.