بتائین (BeET-uh-een, bē'tə-ēn', -ĭn) در شیمی هر ترکیب شیمیایی خنثی با یک گروه عاملی کاتیونی با بار مثبت مانند کاتیون آمونیوم یا فسفونیوم چهارتایی (به طور کلی: یون های پینیوم) است که فاقد آن است. اتم هیدروژن و با یک گروه عاملی با بار منفی مانند یک گروه کربوکسیلات که ممکن است مجاور سایت کاتیونی نباشد. بنابراین یک بتائین ممکن است نوع خاصی از زوئیتریون باشد. از نظر تاریخی این اصطلاح فقط برای تری متیل گلیسین محفوظ بود. در سیستم‌های بیولوژیکی، بسیاری از بتائین‌های طبیعی به‌عنوان اسمولیت‌های آلی، موادی که توسط سلول‌ها برای محافظت در برابر استرس اسمزی، خشک‌سالی، شوری بالا یا دمای بالا سنتز شده یا از محیط خارج می‌شوند، استفاده می‌شوند. تجمع درون سلولی بتائین ها، بدون مزاحمت برای عملکرد آنزیم، ساختار پروتئین و یکپارچگی غشاء، اجازه احتباس آب در سلول ها را می دهد، بنابراین از اثرات کم آبی محافظت می کند. این همچنین یک اهداکننده متیل است که به طور فزاینده ای در زیست شناسی اهمیت دارد. بتائین یک آلکالوئید با خاصیت رطوبت سنجی قوی است، بنابراین اغلب در فرآیند تولید با عامل ضد تشکیل درمان می شود. ساختار مولکولی و اثر کاربرد آن تفاوت قابل توجهی با بتائین طبیعی ندارد و به ماده طبیعی معادل سنتز شیمیایی تعلق دارد. بتائین یک دهنده متیل بسیار موثر است که می تواند جایگزین متیونین و کولین شود. برای بهبود عملکرد تولید و کاهش هزینه خوراک، متیونین را جایگزین کنید.
