آدنوزین | 58-61-7

آدنوزین، یک نوکلئوزید متشکل از آدنین و ریبوز، به دلیل اثرات فیزیولوژیکی آن بر سیستم های مختلف بدن، چندین کاربرد مهم در پزشکی و فیزیولوژی دارد.

طب قلب و عروق:

ابزار تشخیصی: آدنوزین به عنوان یک عامل استرس دارویی در طی تست های استرس قلبی، مانند تصویربرداری پرفیوژن میوکارد استفاده می شود. این کار با القای اتساع عروق کرونر، شبیه سازی اثرات ورزش بدنی، به ارزیابی بیماری عروق کرونر کمک می کند.

درمان تاکی کاردی فوق بطنی (SVT): آدنوزین یک داروی خط اول برای پایان دادن به دوره های SVT است. این کار با کند کردن هدایت از طریق گره دهلیزی-بطنی، مسیرهای ورودی مجدد مسئول SVT را قطع می کند.

نورولوژی:

کنترل تشنج: آدنوزین یک ضد تشنج درون زا در مغز است. تعدیل گیرنده های آدنوزین می تواند اثرات ضد صرع داشته باشد، و عوامل آزاد کننده آدنوزین به عنوان درمان های بالقوه برای صرع در حال بررسی هستند.

محافظت عصبی: گیرنده های آدنوزین در محافظت از نورون ها در برابر آسیب ایسکمیک و استرس اکسیداتیو نقش دارند. تحقیقات پتانسیل آدنوزین را به عنوان یک عامل محافظت کننده عصبی در سکته مغزی و بیماری های عصبی مانند پارکینسون و آلزایمر بررسی می کند.

طب تنفسی:

اتساع برونش: آدنوزین به عنوان گشادکننده برونش عمل می کند و در آزمایشات تحریک برونش برای تشخیص آسم استفاده می شود. این باعث انقباض برونش در افراد مبتلا به آسم می شود و به شناسایی بیش فعالی راه هوایی کمک می کند.

خواص ضد آریتمی:

آدنوزین می تواند انواع خاصی از آریتمی ها را با تعدیل فعالیت الکتریکی در قلب، به ویژه در دهلیزها و گره دهلیزی- بطنی، سرکوب کند. نیمه عمر کوتاه آن اثرات سیستمیک را محدود می کند.

ابزار تحقیق:

آدنوزین و آنالوگ های آن به طور گسترده در تحقیقات برای بررسی نقش گیرنده های آدنوزین در فرآیندهای مختلف فیزیولوژیکی و پاتولوژیک استفاده می شود. آنها به روشن شدن عملکرد آدنوزین در انتقال عصبی، پاسخ ایمنی، التهاب و تنظیم قلبی عروقی کمک می کنند.

کاربردهای بالقوه درمانی:

داروهای مبتنی بر آدنوزین برای کاربردهای درمانی بالقوه در شرایطی مانند سرطان، آسیب ایسکمیک، مدیریت درد و اختلالات التهابی در حال بررسی هستند. آگونیست ها و آنتاگونیست های گیرنده آدنوزین از جمله ترکیبات مورد مطالعه هستند.